Chaudhari

રેહથાણ

અહીં લાખો

ભાષા/બોલી

અહીં લાખો

કુળદેવી/કુળદેવતા

અહીં લાખો

પહેરવેશ

અહીં લાખો

ચૌધરી એ એક સારી રીતે દસ્તાવેજી સમુદાય છે, જેનો અભ્યાસ આ સમુદાય પર 1900 થી કરવામાં આવી રહ્યો છે. ચૌધરી શબ્દનો ઉપયોગ ચૌધરી સમુદાય માટે પણ થાય છે, જોકે 1961 દરમિયાન. વસ્તી ગણતરી ચૌધરા અને ચૌધરી સ્વતંત્ર જૂથો તરીકે તેમની વસ્તીના આંકડાઓ સાથે દેખાયા (ચૌધરા – 6,107 અને ચૌધરી 1,37,469) ગુજરાતમાં. 2001 ની વસ્તી ગણતરી પ્રમાણે વસ્તી 2,82,392, પુરુષ 1,41,512 અને સ્ત્રીઓ 1,40,880 હતી.

2001 માં ગ્રામીણ વિસ્તારોમાં તેમને ચૌધરા કહેવામાં આવે છે જ્યારે શહેરી વિસ્તારોમાં ચૌધરી રાજપૂત વંશ હોવાનો દાવો કરે છે. ચૌધરીનો એક વિભાગ, પાવાગhના છેલ્લા રાજપૂત શાસક પછી પોતાને ‘રાવલિયા’ કહે છે. પટેલ રાવલ. વ્યારાના ચૌધરી તેમજ માંડવી તાલુકો દાવો કરે છે કે તેઓ પાવાગ fromથી સ્થળાંતર થયા હતા અને લગભગ પાંચસો વર્ષ પહેલા રાજ્યના આ ભાગમાં સ્થાયી થયા હતા. 1981 ની વસ્તી ગણતરી પ્રમાણે ચૌધરીની વસ્તી 2,19,897 અને ચૌધરા, 5,646, સંપૂર્ણ રીતે 2,25,361 છે. તેઓ ચૌધરા બોલીમાં બોલે છે અને તેઓ ગુજરાતીઓ સાથે સારી રીતે વાતચીત પણ કરે છે. ગુજરાતી લિપિનો ઉપયોગ થાય છે.

ચૌધરી માંસાહારી છે. સામાન્ય અનાજ ચોખા, કોડરા, જવાર અને ઘઉં છે. તોઓવર અને ઉરદ જેવા દાળ અને ગ્રામ લેવામાં આવે છે. ચા નિયમિત લેવામાં આવે છે. બજારમાંથી આલ્કોહોલનું પણ વપરાશ કરવામાં આવે છે. ફળો અને શાકભાજી એ આહારનો એક ભાગ છે પરંતુ ક્યારેક ક્યારેક તેનું સેવન કરવામાં આવે છે. પુરુષોની વચ્ચે સોપારી પાંદડા અને ધૂમ્રપાન બીડી ચાવવી એ સામાન્ય ટેવ છે, જોકે તે 2010 સુધીમાં ખૂબ મર્યાદિત થઈ ગઈ છે.

ચૌધરીમાં ત્રણ અંતર્ગત લગ્ન વિભાગો છે, એટલે કે; પરાગડિયા, નાલાદ્રી અને વાલવડા, 1961 ની વસ્તી ગણતરી અનુસાર, તેઓને બામણીયા, ધરટ, કાનાબી, રાજપૂત, રવેલીયા, વાલ્વી, વાશી, હજર્નિયા અને દેસાઇ જેવા કુલ્સ (કુળો) તરીકે ઓળખાતા નવ વિદેશી વિભાગોમાં વહેંચવામાં આવ્યા છે. ગનશ્યામ શાહે (1977) પાંચ વિભાગો “નાના, મોતા, વાલવી, ટેકરીયા અને બોંડા” નો ઉલ્લેખ કર્યો છે. નાના ચૌધરીને અન્ય વિભાગ, મોટા કરતા વધારે માનવામાં આવે છે. વાલીવ, ટેકરીયા અને બોંડા પ્રાદેશિક જૂથો છે. નાના અને મોતા ચૌધરી આંકડાકીય રીતે સૌથી મોટો વિભાગ છે જ્યારે બાકીનો ભાગ સોનગadh, મુંગુલ અને મહુવા તાલુકોમાં ફેલાયેલો છે. તેમની પાસે તેમના મૂળ સાથે સંબંધિત વાર્તા છે; એવું કહેવામાં આવે છે કે ચૌધરી પરિવારની ગાયનું મોત નીપજ્યું હતું અને તેની લાશ ગામની બહાર બે ભાઈઓ, મોટા (મોતા) અને નાના (નાના) લઈ ગઈ હતી. મોટા ભાઈએ ફરજિયાત પરંપરાગત અવલોકનનું પાલન ન કર્યું, પરંતુ ફક્ત થોડા ટીપાં પાણીથી તેના હાથ અને પગ ધોયા. મોટા ભાઈના વંશજો તેથી ‘ચાટલા’ તરીકે ઓળખાતા હતા, જેનો અર્થ થાય છે ‘ટીપાંથી છંટકાવ’. નાના ભાઈના ‘નાના’ વંશજો એટલે કે નાના, જેમણે પોતાના શરીરને રિવાજ મુજબ પાણીમાં ડૂબી દીધું છે, તેઓ પોતાને “ઇલોકપુરી” માને છે, જેનો અર્થ “શુદ્ધ લોકો” છે. મોતા અને નાના બંને અંતogપ્રેરણાત્મક છે. ચૌધરીને ફરીથી બે જૂથોમાં વર્ગીલાઓ અને સરજેલાઓમાં વર્ગીકૃત કરવામાં આવ્યા છે, જે સુધારણાત્મક વિચારો દ્વારા તેઓ પ્રભાવિત થયા છે તેના આધારે વર્જેલાસ એક સુધારાયેલ જૂથ છે, સંબંધિત ગુરુના સુધારાવાદી વિચારો અનુસાર જીવન જીવવા માટે વિવિધ ગુરુઓ અનુસરે છે પરંતુ સરજેલાસ, જેઓ તેમની પરંપરાગત જીવનશૈલી ચાલુ રાખે છે.

એન્ડોગેમીનું પાલન પેટાજૂથ સ્તરે થાય છે અને કુલ (કુળ) સ્તરે એક્ગોગામી. પિતૃ-સગપણને પાગડી ની-સગાઇ વાલા અને સ્ત્રી (પત્ની) બાજુ પરના કપિની સાગલ વાળા તરીકે ઓળખવામાં આવે છે. 18 થી 21 વર્ષના છોકરાઓ અને 16 થી 20 વર્ષ સુધીની છોકરીઓ માટે લગ્નજીવનની ઉંમર. જીવનસાથી મેળવવાની રીત વાટાઘાટ દ્વારા થાય છે. -ર-જમાઇમેરિએજ (સેવા દ્વારા લગ્ન) પણ થાય છે જેમાં સંભવિત જમાઈ યુવતીના પિતાની નિશ્ચિત અવધિ માટે સેવા આપે છે, ત્યારબાદ લગ્નની વિધિ કરવામાં આવે છે. આવા કિસ્સાઓમાં યુગલ યુવતીના ઘરે સ્થાયી થાય છે. એકવિધતા એ સામાન્ય સ્વરૂપ છે છતાં બહુપત્નીત્વની પણ મંજૂરી છે. સ્ત્રી માટે લગ્નનું પ્રતીક વાળના ભાગ પર સિંદૂર છે. નવવધૂ કિંમત રોકડમાં ચૂકવવામાં આવે છે. લગ્ન પછીનું નિવાસસ્થાન એ પટ્રેલોકલ છે. બદનક્ષી, આર્થિક મુશ્કેલી અને વ્યભિચાર વગેરેના કિસ્સામાં છૂટાછેડાની મંજૂરી છે વર્જેલાસ ફક્ત સુધારણા જૂથોમાં લગ્ન સંબંધોને મર્યાદિત કરવાનું પસંદ કરે છે.

વિસ્તૃત પરિવારો સામાન્ય છે અને પરમાણુ પરિવારો પણ સહ-અસ્તિત્વમાં છે. એક પરિણીત સ્ત્રી તેમના પતિના મોટા ભાઇ સાથે તેમની હાજરીમાં પડદો રાખે છે અને સીધી વાતચીતથી દૂર રહે છે. તે જ રીતે તેણી તેના સસરા સાથે વર્તે છે. કોઈના પતિના નાના ભાઈઓ સાથે જોકિંગ રિલેશન અસ્તિત્વમાં છે. એ જ રીતે એક વ્યક્તિ તેની પત્નીની નાની બહેન સાથે સંબંધો મજાક કરતો હોય છે અને દાદા-દાદી તેમના ભવ્ય બાળકો સાથેના મજાક સંબંધો બનાવે છે. મહિલાઓના કિસ્સામાં, તેના પતિની વય જૂથના પુરુષ સભ્યોમાં પણ કેટલાક મજાક સંબંધો હોય છે. બધા પુત્રોને માતાપિતાની સંપત્તિમાં સમાન હિસ્સો મળે છે. ઉત્તરાધિકાર મોટા પુત્ર દ્વારા થાય છે. ચૌધરી મહિલાઓને માલિકીના હકની મંજૂરી આપતી નથી. કૌટુંબિક બાબતોમાં લગ્નની વાટાઘાટો દરમિયાન પણ તેમના મંતવ્યો ધ્યાનમાં લેવામાં આવે છે. મહિલાઓ પરિવારની આવકમાં ફાળો આપે છે. તેઓ તેમના સમાજમાં ગૌણ દરજ્જો ભોગવે છે.

બાળકનો જન્મ નિવાસસ્થાન ઝૂંપડીની ચાર દિવાલોની અંદર થાય છે. માતા અને બાળકની મુલાકાત સ્થાનિક મિડવાઇફ દ્વારા કરવામાં આવે છે. જન્મ પછીના પાંચમાં દિવસે પચોરા નિહાળવામાં આવે છે અને માતાના કાકા દ્વારા બાળકનું નામ પસંદ કરવામાં આવે છે. પાંચમા કે સાતમા વર્ષ દરમિયાન મુંડન અથવા ટનશેર સમારોહ મનાવવામાં આવે છે. બાળક અને પરિવારના અન્ય સભ્યો માટે જન્મ પ્રદૂષણ બાર દિવસ છે જ્યારે માતા માટે તે ચાલીસ દિવસ સુધી લંબાય છે.

લગ્ન કન્યાના નિવાસસ્થાન પર કરવામાં આવે છે. લગ્ન સમારોહના ત્રણ દિવસ પહેલા લગ્ન સમારંભમાં જેમાં કન્યા અને વરરાજાને હળદરની પેસ્ટથી અભિષેક કરવામાં આવે છે. દુલ્હનના ગળામાં કાચની માળાની હાર બાંધેલી છે અને દંપતીને ઘરની ઉંચાઇ પર લઈ જવામાં આવે છે જેની આસપાસ તેઓ ચાર વખત ચાલતા હોય છે અને દરેક વખતે ચોખાના દાણા ફેંકી દે છે. બાદમાં તેઓ રસોડામાં જાય છે અને ચંદ્રની આસપાસ ચાર વખત ચાલે છે. દરેક પરિભ્રમણના નિષ્કર્ષ પર, તેમના વસ્ત્રોના અંત જે ગાંઠમાં બાંધવામાં આવે છે તે lીલા અને ફરીથી નવેસરથી બનાવવામાં આવે છે. વરરાજા અને વરરાજાને ખભા પર બે ઉપાડીને બે નર્તકો. એ જ દિવસે વહુ તેના પતિના ઘરે જાય છે. તે ફirthર્થ ડે પર પરત આવે છે અને છેવટે તેના પતિ સાથે જોડાય છે. લગ્નના સમારોહ વરરાજાના ઘરે થાય છે.

મૃતકોનું અંતિમ સંસ્કાર કરવામાં આવે છે, પરંતુ બાળકો અને સગર્ભા સ્ત્રીઓના મૃત્યુના કિસ્સામાં તેઓ દફન કરે છે. સ્મશાન જવાના રસ્તે, મૃતકનો પુત્ર એક નાનો પથ્થર, રાંધેલા ભાત અને પીવાનું પાણી મૂકે છે. આ પછી સ્મશાન થાય છે. રાખ પાણીમાં ડૂબી જાય છે અને જમણી બાજુએ અગ્નિથી પ્રકાશિત માટીનો દીવો અને ખોરાક અને પાણી તે સ્થળે મૂકવામાં આવે છે જ્યાં મૃતકે અંતિમ શ્વાસ લીધા હતા. ત્રીજા દિવસે અથવા બારમા દિવસે ખત્રાણ અથવા નાના પથ્થરનો સ્લેબ સ્મારક તરીકે સ્થાપિત કરવામાં આવે છે અને સમુદાયની તહેવારની વ્યવસ્થા કરવામાં આવે છે. ખત્રણની પૂજા અન્ય કુટુંબ દેવતાઓની સાથે કરવામાં આવે છે.

મુખ્ય આર્થિક સંસાધન જમીન છે. બોમ્બે ટેનન્સી અને એગ્રિકલ્ચરલ લેન્ડ્સ એક્ટ, 1955 ના સુધારણા પછી વ્યક્તિગત માલિકી આપવામાં આવી છે, જે પહેલી ઓગસ્ટ, 1956 માં અમલમાં આવી હતી, જે ટિલ્ડરોને જમીન પૂરી પાડતી હતી. સમુદાય જમીન-માલિકી અને જમીન વિનાના બંને જૂથોનું સંયોજન છે. કૃષિ એ તેમની અર્થવ્યવસ્થાનો મુખ્ય રોકાણ છે. ભાડુઆત અને શેર-પાકની સિસ્ટમ એ સિસ્ટમની અંદર અસ્તિત્વમાં છે જેમાં ભાડુઆતને જમીનના ટુકડા માટે ચૂકવણી કરવાની હોય તે ભાડા મૌખિક કરાર દ્વારા નક્કી કરવામાં આવે છે જે ચુકવણી પોતે ગનોટ કહેવાય છે. 1920 ના વર્ષથી જમીન વિહોણા અને ખેતમજૂરોની સંખ્યામાં વધારો થયો. જ્યારે ગેરહાજર મકાનમાલિકો ધીમે ધીમે હસ્તગત થયા અને તેમની સંપત્તિ વધારી. નાણાં ધીરનારના કબજામાંની જમીન 1906 થી 1929 ની વચ્ચે ત્રણ ગણા વધી હતી. આ 1900 ના દુષ્કાળને કારણે થયું હતું જ્યારે મોટાભાગના એડવાસી લોકોએ તેમના જીવનનિર્વાહ માટે મોટી રકમ ઉધાર લેવી પડતી હતી, દસથી વીસ વર્ષના સમયગાળા માટે ગીરો રાખતી જમીન .

ચૌધરી પાસે તેમની પરંપરાગત જાતિ પંચાયત છે. કરભરી એ ગામનો વડીલો છે. કેટલીકવાર તે ભગત એટલે કે પરંપરાગત દવા માણસ તરીકે પણ કામ કરે છે. પંચાયતમાં કરભરી અને ઘરના વડાઓનો સમાવેશ થાય છે. તે સમુદાયના સભ્યો વચ્ચેના વિવાદોનું સમાધાન કરે છે. પોલીસ પટેલ એ ગામની અન્ય એક મહત્વપૂર્ણ કચેરી છે. તેઓ કાયદો અને વ્યવસ્થાની મુખ્ય બાબતો અને સરકારના મહેસૂલના સંગ્રહ માટે જવાબદાર હતા. એક પોલીસ પટેલ પાંચ વર્ષ માટે કાર્યભાર સંભાળે છે, પરંતુ સામાન્ય રીતે તે ઘણા વર્ષો સુધી વધારવામાં આવે છે જેથી તે વંશપરંપરાગત બની જાય. વૈધાનિક પંચાયત મુખ્યત્વે વિકાસલક્ષી યોજનાઓના અમલીકરણ અને મધ્યસ્થીના આંતર-સમુદાય વિવાદો સાથે સંબંધિત છે.

મહાત્મા ગાંધી, સરદાર વલ્લભ ભાઈ પટેલ વગેરે અગ્રણી રાષ્ટ્રીય નેતા, જેમ કે સ્વાતંત્ર્ય પૂર્વેના સમયગાળા દરમિયાન, આઝાદીની ચળવળમાં સમુદાય ભાગ લેતો હતો, તેઓએ દારૂના સેવન અને તેમની વચ્ચે શિક્ષણના ફેલાવા માટે સુધારાની ચળવળ ચલાવી હતી. તેઓ રાજ્યના રાજકીય મામલામાં સક્રિયપણે ભાગ લઈ રહ્યા છે.

ચૌધરી મુખ્યત્વે હિન્દુ છે, જોકે તેમાંના કેટલાક લોકોએ ક્રિસ્ટીનામાં રૂપાંતરિત કર્યું છે. આ રૂપાંતરિત જૂથનો મોટાભાગનો ભાગ વાવરા, સોનગadh, મંદિરી વગેરે વિસ્તારમાં જોવા મળે છે હિન્દુ ચૌધરીઓ કુટુંબ, કુળ અને ગામ અને પ્રાદેશિક સ્તરે અનેક દેવી-દેવતાઓની પૂજા કરે છે. ખ્રિસ્તી ધર્માંતર લોકો ઈસુ ખ્રિસ્તમાં વિશ્વાસ રાખે છે, તેમ છતાં તેઓ ગામ અને પ્રાદેશિક તહેવારોમાં ભાગ લેતા રહે છે. તેઓ દિવાળી અને હોળીના પર્વ પર તેમના પૂર્વજોની પૂજા કરે છે. અહિંડો-દેવ, પર્વતોના દેવ, તેમના સર્વોચ્ચ ભગવાન માનવામાં આવે છે. હિમિરિયા-દેવને ખેતરો અને પાકનો રક્ષક માનવામાં આવે છે. માનવામાં આવે છે કે મોરખી માતા મનુષ્ય અને પશુઓના આરોગ્યની સંભાળ રાખે છે. ચૌધરી પણ આત્માઓ અને ભૂતોમાં વિશ્વાસ રાખે છે. મુક્રી માતા, કિલિઓડિયો મુખ્ય આત્માઓ છે અને સસલું વિવિધ પ્લેગ, તાવ, કોલેરા અને ચેટલોના રોગો જેવા વિવિધ કારણોનું કારણ માનતા હોય છે. એવું માનવામાં આવે છે કે જે આત્મહત્યા કરે છે તે પિશાચ બની જાય છે. જો કોઈ સગર્ભા સ્ત્રી મજૂરી દરમિયાન મૃત્યુ પામે છે અથવા ડિલિવરી પછી તરત જ તે વંત્રી (ચૂડેલ) બને છે. પરંપરાગત પવિત્ર નિષ્ણાત એક ભુવા તરીકે ઓળખાય છે જે શમન તરીકે સેવા આપે છે.

ચૌધરી નીચલી જાતિના સમુદાયોનું પાણી સ્વીકારતું નથી. તેમની પાસે શાળાઓ, પંચાયત મકાનો વગેરે જેવી સંસ્થાઓનો પ્રવેશ છે. તેઓ બિન-આદિજાતિ ગેરહાજર મકાનમાલિકો સાથે સામાજિક-આર્થિક પરસ્પર નિર્ભરતા જાળવે છે. તેઓ વિવિધ સરકારી અને અર્ધ-સરકારી સંસ્થાઓમાં પણ સેવા આપે છે. તેઓ અન્ય સમુદાયો સાથે નિયમિત સંપર્ક કરે છે. રાજકીય પ્રવૃત્તિઓ દ્વારા તેઓ ઘણા સમુદાયો સાથે સંપર્કમાં આવી ગયા છે. સરદાર પટેલ અને કસ્તુરબા ગાંધીએ તેમને સંગઠિત કર્યા અને અનેક સુધારાઓ શરૂ કરી. સ્વતંત્રતા પૂર્વેના સમયગાળા દરમિયાન દારૂના નિકાલના અધિકારની વંચિતતાને કારણે સમુદાયે બરોડા રાજ્યના શાસકો સામે બળવો કર્યો હતો. આંદોલન સફળતા સાથે મળ્યું. સમુદાયમાં રાજ્ય અને રાષ્ટ્રીય સ્તરે સંખ્યાબંધ રાજકીય નેતાઓ અને સામાજિક કાર્યકરો છે. સમુદાયના નેતા અમરસિંહ ચૌધરીએ રાજ્યના મુખ્ય પ્રધાન પદ સંભાળ્યું છે.

ચૌધરીમાં સાક્ષરતાનો દર રાજ્યના સરેરાશ આદિવાસી સાક્ષરતા દર કરતા ઘણો વધારે છે. 2001 ની વસ્તી ગણતરી હેઠળ 90514 (71.3%) પુરુષ અને 67988 (53.4%) સ્ત્રી સાક્ષર હતી. આ આદિજાતિ જૂથના શિક્ષણની શરૂઆત ૧858585 માં સોનગadh ખાતે વડોદરા સાટે દ્વારા નિવાસી શાળાઓની સ્થાપનાથી થઈ હતી. શાળાએ વિદ્યાર્થીઓને મફત ટ્યુશન જ નહીં, બોર્ડિંગ, રહેવાસી અને કપડાની સુવિધા પણ આપી હતી. આવી શાળાઓ લેટર યરમાં પણ દેખાઇ હતી. તેઓ કુટુંબના આયોજન કાર્યક્રમોની તરફેણ કરે છે અને જન્મ નિયંત્રણની આધુનિક પદ્ધતિઓનો ઉપયોગ કરે છે. વિસ્તારમાં પીવાનું પાણી ઉપલબ્ધ છે. તેઓ ગ્રામીણ રોજગાર ગેરંટી યોજનાનો લાભ લે છે. તેઓ વીજળી અને લાકડા, કોલા, કેરોસીન વગેરેનો ઉપયોગ કરે છે. તેઓ જાહેર વિતરણ પ્રણાલી દ્વારા વિસ્તૃત સુવિધાઓનો લાભ લે છે અને બેંકોમાં બચત તરફ સાનુકૂળ વલણ ધરાવે છે.