Nayak

રેહથાણ

અહીં લાખો

ભાષા/બોલી

અહીં લખો 

કુળદેવી / કુળદેવતા

અહીં લખો

પહેરવેશ

અહીં લખો

નાયકોને ચીખલી તાલુકા અને નવસારી જિલ્લામાં મોતા નાઇકા અને સુરત જિલ્લામાં મહુવા, સુરત અને સોનગadh તાલુકો અને સુરત જિલ્લાના અન્ય ભાગોમાં નાના નાઇકા પણ કહેવામાં આવે છે. શાહ (1959) જણાવે છે કે વ્યુત્પત્તિત્મક રૂપે નાઇકા શબ્દનો અર્થ એક નેતા-મુખ્ય અથવા રાજ્યપાલ છે જે લોકોના જૂથ પર કમાન્ડનો ઉપયોગ કરે છે. આ શબ્દ એક શીર્ષક તરીકે પણ વપરાય છે .વિજયનગરના રાજાઓ અને મદુરાઇના રાજાઓ દ્વારા. તેઓ ધરમપુરના સૈન્યના નાયક (મુખ્ય અથવા સેનાપતિ) પાસેથી તેમના મૂળની શોધ કરે છે. એક દંતકથા અનુસાર, નાયકસ અને ધોડિયા અનુક્રમે રૂપા ખત્રી અને ધના ખત્રીમાંથી ઉતરી આવ્યા હોવાનું મનાય છે. નાયક ધોડિયા સમુદાયની લગ્ન વિધિમાં પવિત્ર નિષ્ણાંતો તરીકે કામ કરતા હતા. તેઓ મુખ્યત્વે ગુજરાતના ઉત્તર અને મધ્ય ભાગોમાં એકાગ્રતાના પાતળા ખિસ્સા સાથે સુરત, વલસાડ અને વડોદરા જિલ્લામાં વહેંચવામાં આવે છે. તેઓ એક અનુસૂચિત 1 આદિજાતિ સમુદાય છે. ધરમપુરના કેટલાક વિસ્તારોમાં તેઓ નાઇકી નામની ભાષા બોલે છે, જે ગુજરાતી અને મરાઠીનું મિશ્રણ છે પરંતુ ગુજરાતી મોટાભાગે એક બીજામાં અને બીજાના સંબંધમાં બોલાય છે. તેઓ ગુજરાતી લિપિનો ઉપયોગ કરે છે. 1981 ની વસ્તી ગણતરી અનુસાર રાજ્યમાં તેમની કુલ વસ્તી 2,80,230 હતી અને 2001 ની વસ્તી ગણતરી હેઠળ નાયકાની કુલ વસ્તી 3,93,024 હતી, જેમાંથી 1,99,652 પુરુષ અને 1,93,372 સ્ત્રી હતા. વ્યાસ દ્વારા નાયકના સિરોલોજીકલ ડેટા (1962) એ અને બી જનીનોની વધુ અથવા ઓછી સમાન આવર્તન સૂચવે છે, એબીઓ સિસ્ટમમાં, આ ક્ષેત્રમાં જોવા મળેલ સામાન્ય વલણ. આરએચ જનીન સંકુલમાં, તેમની પાસે આરએલ (75%) છે, જે મુખ્ય પ્રકાર છે અને આર 3 ની સમાન આવર્તન દર્શાવે છે, અને ધોડિયા જેવું આર 2 છે. તેઓ એમ.એન. સિસ્ટમમાં એન જીન (51૧%) ની ખૂબ havingંચી ઘટના ધરાવતા ગુજરાત જાતિઓની લાક્ષણિકતાઓ શેર કરે છે. તેઓ સિકલ સેલ લાક્ષણિકતા (લગભગ 16%) ની મધ્યમથી .ંચી ઘટના પણ રેકોર્ડ કરે છે.

નાયક માંસાહારી છે. જો કે તેઓ બીફ અને કેરીઆન ખાય નહીં, બાજરી અથવા ચોખા મુખ્ય ખોરાક છે. Availableતુ મુજબ ઉપલબ્ધ શાકભાજી, તળેલું મરચું અને થોડું તેલ પીવામાં આવે છે. લાલ ચણા, લીલોગ્રામ, ખરદ અને તૂર એ દાળ વારંવાર ઉપયોગમાં લેવાય છે. રૂટ્સ અથવા કંદનો ઉપયોગ ક્યારેક કરવામાં આવે છે. ફળો ભાગ્યે જ ખાવામાં આવે છે. બંને ગ્રાઉન્ડ અખરોટ અને પામોલીન તેલનો ઉપયોગ રસોઈ માધ્યમો તરીકે થાય છે. જેઓ ગાય કે ભેંસ પાળે છે તેઓ દૂધ અથવા માખણનું દૂધ લે છે. અન્ય લોકો તેમ કરી શકે તેમ નથી. સામાન્ય દિવસોમાં પણ આલ્કોહોલિક પીણાંનું સેવન એકદમ સામાન્ય છે. તહેવારો દરમ્યાન મીઠાપુર, ગાયરા (રાવામાંથી બનાવેલ) અથવા કાચાલાડ્ડુ અને માંસ અથવા ચિકનની મીઠાઇ ખાવામાં આવે છે. નાયકામાં બે મુખ્ય એન્ડોગેમસ વિભાગો છે; દક્ષિણ ગુજરાતના નાયકા, બરોડાના નાયકા અને મધ્ય ગુજરાતના પંચમહાલ જિલ્લાઓ. ફરી દક્ષિણ ગુજરાતના નાયકાઓ પાસે સમાન અંતર્ગત બે અંતર્ગતના વિભાગો છે જેમ કે સમાન. કાપડિયા નાઇકા અને ચોલીવાલા નાયકા. દરેક વિભાગ જેવા કેટલાક કુળો સમાવે છે. અંધેરીવાડવી, વાગડ, વાહ્ય, પહુ, ચાવરા, ભરહટ, વડુ, મુરૈ, ગિથિરા, સિંગદા, બરાફ વગેરે, જે કેટલાક યાદગાર કાર્યો અથવા પૂર્વજોની ખાવાની ટેવ પર અસ્તિત્વમાં છે. બધા કુળો સમાન દરજ્જો ભોગવે છે અને પ્રકૃતિમાં અસાધારણ છે. આમ જીવનસાથીની પસંદગીનું નિયમન એ કુળનું મુખ્ય કાર્ય છે. નાઇકા સમુદાય પોતાને ધોડિયા જનજાતિની સમકક્ષ માને છે પરંતુ મુસ્લિમો, પારસી, વારલિસ, કોકનાસ અને ડુબલાથી ઉપર છે. જો કે, નાયકા સમુદાયને અન્ય લોકો દ્વારા બ્રાહ્મણ, બનાસ, કોળી પટેલ્સ, અનાવિલ બ્રાહ્મણ, ધોડિયાઓ અને મુસ્લિમો અને પારસીઓ અને ડુબલાથી ઉપરના સ્થાને સ્થાન આપવામાં આવ્યું છે, ‘સ્થાનિક સામાજિક વંશવેલોમાં વારલિસ, હરિજન અને વાઘરી. તાજેતરના વર્ષોમાં, શહેરી વસવાટમાં રહેતા બહુ ઓછા પુરુષ નાયકાઓએ તેમની સામાજિક સ્થિતિને ઉન્નત કરવા માટે પટેલ નામ તેમના શબ્દોમાં સમાપ્ત કરવાનું શરૂ કર્યું છે. કાપડિયા અને ચોલીવાલાઓ વચ્ચે એક પ્રકારનો હાયપરગેમિ હાજર હતો (શાહ 1959) પરંતુ હવે તેનું નિરીક્ષણ કરવામાં આવતું નથી. વૈવાહિક જોડાણ કુળની અસાધારણ પ્રકૃતિ દ્વારા થાય છે. ન તો કોઈ ધાર્મિક વિધિ મનાવવામાં આવે છે કે ન તો વિધવા પુનર્લગ્નના કિસ્સામાં કન્યા-ભાવ ચૂકવવામાં આવે છે. આવા જોડાણોમાં સામાજિક મંજૂરી આપવા માટે ગામમાં બે કે ત્રણ વડીલોની સંમતિ પૂરતી છે. બંને છોકરાઓ અને છોકરીઓ 18 થી 21 વર્ષની વયની વચ્ચે લગ્ન કરે છે. તેઓની પાસે લગ્નજીવનની ખાંડાડો (ઘરજમૈ) વ્યવસ્થા પણ છે. શહેરી કેન્દ્રોમાં રહેતા નાયકાઓનું પણ અડધું લગ્ન છે જેમાં સ્ત્રી અને પુરુષ aપચારિક લગ્ન કર્યા વગર સાથે રહે છે. સમુદાય લગ્ન ફક્ત પસંદ કરેલા આવાસોમાં જ થાય છે. જોકે બહુપત્નીત્વ પ્રતિબંધિત નથી, તેમ છતાં, એકવિધતા લગ્નનું પ્રચલિત સ્વરૂપ છે. પાયલ (પગની ઘૂંટી), કાનની વીંટી અને સિંધુર (સિંદૂર) એ પરિણીત સ્ત્રીનું પ્રતીક છે. તેમની પાસે કન્યાના ભાવ ચૂકવવાની સિસ્ટમ છે. કન્યાના ભાવની માત્રા બદલાય છે. જીવનસાથીઓ, મહિલાઓની વ્યભિચાર અને ક્રૂર વર્તન અને પતિની નપુંસકતા વચ્ચેના દુરૂપયોગના આધારે છૂટાછેડાની મંજૂરી છે. જો કોઈ સ્ત્રી છૂટાછેડા માંગે છે અને પંચ દ્વારા નિર્ધારિત છે, તો દેહજ (કન્યા ભાવ) પરત આપવાની રહેશે. પંચમાં દરેક પક્ષના બે વ્યક્તિ અને એક વૃદ્ધ વ્યક્તિ હોય છે. જો બીજા પતિને કોઈ વાંધો ન હોય તો પણ માતા માતા દ્વારા બાળકોને જાળવી શકે છે. વિધવા / વિધુર મહિલાના પુનર્લગ્નની મંજૂરી છે અને જુનિયર સોરોરેટ, લિવરિયેટને જીવનસાથીમાંથી કોઈના મૃત્યુની સ્થિતિમાં પસંદ કરવામાં આવે છે. વિવાહ માટે ઓછામાં ઓછા છથી બાર મહિના રાહ જોવી જરૂરી છે, લગ્ન પછી તેના પતિના મૃત્યુ પછી. લગ્ન સમયે ઉંમર વધારી દેવામાં આવી છે. હવે તેઓ અનાજને ગ્રાઇન્ડીંગ કરતી વખતે મોર્ટારના સાત ફેરા બનાવવાને બદલે લગ્નની બધી હિન્દુ વિધિઓનું નિરીક્ષણ કરીને શુક્રવાર બ્રાહ્મણ પાદરીઓને રોજગાર આપવાનું શરૂ કરી દે છે.

વિભક્ત તેમજ vertભી સંયુક્ત પરિવારો પ્રચલિત છે. બાદમાંના કુટુંબના કિસ્સામાં માતાપિતા સૌથી નાના પુત્ર સાથે રહે છે. સ્ત્રી અને બધા પતિના મોટા એફિનલ પુરૂષ સંબંધીઓ વચ્ચે અવગણના જોવા મળે છે. જોકિંગ રિલેશનની મંજૂરી છે જેની વચ્ચે પુનર્લગ્નની મંજૂરી છે. જ્યારે વડીલોની સત્તા પર સવાલ કરવામાં આવે છે ત્યારે સંઘર્ષ પેદા થાય છે જેના પરિણામે ઘણા કિસ્સાઓમાં સંયુક્ત પરિવારો તૂટી જાય છે. માત્ર પુત્રોને સંપત્તિના વારસોનો અધિકાર છે. જો કે, પુત્રોની ગેરહાજરીમાં, પુત્રોની વારસો છે. કુટુંબ અને કુળ વડીલની અથવા સમુદાય વડીલની મદદ તેમની સમસ્યાઓ અથવા વિવાદોને ઉકેલવામાં લેવામાં આવે છે. નાયકા મહિલાઓ પરિવારની સામાજિક, ધાર્મિક અને આર્થિક બાબતોમાં લગભગ સમાન દરજ્જો ભોગવે છે. તે તેના પિતાના પુરુષ ઇશ્યુની ગેરહાજરીમાં પૂર્વજોની મિલકતનો વારસો મેળવી શકે છે. તે છૂટાછેડા આપી શકે છે. બળતણ અને ઘાસચારો સામાન્ય રીતે મહિલાઓ દ્વારા અથવા પરિવારની પુખ્ત પુત્રી દ્વારા એકત્રિત કરવામાં આવે છે. તેઓ કુટુંબની કૃષિ પ્રવૃત્તિઓમાં હાથ લંબાવે છે અને પશુઓની સંભાળ રાખે છે, ઉપરાંત તેઓ ખેતમજૂરો તરીકે અથવા નજીકના શહેરોમાં મજૂર તરીકે અથવા દાસી કામદાર તરીકે કમાય છે અને આથી પરિવારની આવકને પૂરક બનાવે છે. બાળકોની સંભાળ લેવી અને ઘરનું યોગ્ય સંચાલન કરવું એ સ્ત્રીની મુખ્ય ફરજ છે. નાયકા મહિલાઓને લાગે છે કે પિતૃ સંપત્તિ વહેંચવાના મુદ્દે કોઈએ તેમના ભાઈઓ સાથે મતભેદ ન થવો જોઈએ, પરંતુ ભારપૂર્વક લાગે છે કે માતાપિતાની મિલકત કરતાં સાસરાની મિલકતમાં તેઓને વધારે અધિકાર છે.

નાયકો પૂર્વ-વિતરણ વિધિનું પાલન કરે છે. પરંપરાગત રીતે પ્રથમ ડિલિવરીની ગોઠવણ છોકરીના માતાપિતા દ્વારા કરવામાં આવે છે. યુવતીના મોટા ભાઈની પત્ની ખોલભર્ણા નામના સમારોહમાં તેની પ્રથમ ગર્ભાવસ્થાના સાતમા મહિના દરમિયાન કેટલીક મીઠાઈઓ, એક જોડીના કપડા અને એક નાળિયેર રજૂ કરે છે. ડિલિવરી મોટે ભાગે તેના પિતાના ઘરે પ્રશિક્ષિત ડા (મિડવાઇફ) અથવા કોઈપણ સમુદાયની અનુભવી આધેડ પત્ની દ્વારા ઉપસ્થિત રહે છે. માતાને પાંચ અઠવાડિયા સુધી અશુદ્ધ માનવામાં આવે છે; ફુઇ (નવા જન્મેલા બાળકની પિતાની બહેન) જન્મના પાંચમા કે છઠ્ઠા દિવસે બાળકને (તેના દ્વારા લાવવામાં આવેલા) નવા કપડા રજૂ કરીને અને બાળકને પારણા પર રાખીને તેના ભત્રીજા / ભત્રીજીનું નામ લે છે. ડાઇ (મિડવાઇફ) થેલી (પિત્તળ / ચોરીની પ્લેટ) ને માત આપીને બાળકની બુદ્ધિની પરીક્ષણ કરે છે અને છટ્ટી તરીકે ઓળખાતા આ સમારોહમાં તેને યોગ્ય પુરસ્કાર આપવામાં આવે છે. માતા દ્વારા અગિયાર દિવસ સુધી ડાળ આપવામાં આવે છે. નવજાત બાળકની માતા કુવાની પૂજા કરે છે જેને કુઆપૂજન તરીકે ઓળખવામાં આવે છે, ત્યારબાદ તે તેના ઘરેલું ફરજોમાં ભાગ લઈ શકે છે

લગ્નજીવનની વાતાઘાટો માતાપિતા દ્વારા ‘વ વટ ક્સસિડિઓ’ નામના વચેચટિયા દ્વારા શરૂ કરાઈ છે. એકવાર પક્ષકારો સંમત થઈ ગયા, પછી બે વખત અથવા એક પછી એક સંતાન સાથે લગ્ન થયા. સંસ્કૃતિ પછી, લગ્નજીવન સમારોહ એક જોડીનો અડધો ભાગ, નલિયેર અને યુવતીના કપાળ પર ટીક લગા કાવીનેો. ૧.૨ 5 અથવા / / – અવકાશી પત્ની સંબંધીઓ વાઈન અથવા ટિડ્ડ ઉપચારની સારવાર લઈ રહ્યા છે. પક્ષીઓ આ ખર્ચ સમાન રીતે વહેંચે છે. આને મણી ટ ડી ડી કહે છે. તે પછી કુટુંબ કોઈ બ્રાહ્મણ પુજારીની સલાહ નથી અને કન્યાના ભાવની ચુકવણી કરવા માટે છે અને તે પછી ફરી લગ્ન કરવાની તારીખ છે અને લગ્નની તારીખ આવે છે. લગ્ન બેટ્રોથલ સમારોહના એક વૃદ્ધ અંદર અને સામાન્ય રીતે ફેબ્રુઆરી અને મેની વચ્ચે સૂચવવામાં આવે છે. એક સાદ્ય કન્યાને રજૂ કરાઈ છે, કોઈના લગ્નના વર્ષોમાં એક વર્ષનો સમય નથી. લગ્નની વિધિ અંત સુધી; વરરાજા અને વરરાજા દૈનિક શરીર પર હળદરની પેસ્ટ લૂચો છે. લગ્ન સમારોહમાં ગણેશ પૂજન, મંડપર્ન (લગ્ન પંડલ ઉભા કરો) અને મસલાલના (લગ્નના તેના માતા દ્વારા વરરાજા પેન્ટ અને શર્ટના ચોકડી, વીંટી અથવા ચપ્પલ્સની રજૂઆત) અને કન્યાને સાડીનો સમાવેશ થાય છે. લગ્નના દિવસો, વરરાજા ઘોડની પાછળના ફોટાઓ અને કર્ણાયાના પ્રવેશ કલાકો પહેલા, એક કલાકનો આરામ હોય છે. સર્વ ધાર્મિક વિધિઓ પવિત્ર અગ્નિના સાત ફેરા લગ્ન સમાપ્ત થાય છે. લગ્ન સમાપ્ત થવા માટે કન્યાને વરરાજાની પ્રાર્થના કરી છે. છેલ્લા ચાર દિવસ પછી, તેના માતાપિતાના માતાપિતાના માતાપિતા દ્વારા તેના માતાપિતાના પરિવાર સાથે છેલ્લા ચાર દિવસની મુસાફરી કરવામાં આવી છે, જ્યાં તેના દ્વિશ્વના નજીકના સંબંધો દ્વારા તાત્કાલિક રફર કરવામાં આવી છે. તે પછી, દસમતી જ્યારે વરરાજાની પૂજા થાય છે. મંગળવાર અને શનિવારનાયાન તેના પ્રસૂતિ અથવા સાઉસ-સસરાના સ્થાને લખેલા નથી અને કોઈ સ્થાન નથી.

મૃતકોનું અંતિમ સંસ્કાર કરવામાં આવે છે. ફક્ત આઠ વર્ષથી નીચેના બાળકો, સગર્ભા સ્ત્રીઓ અને રોગચાળામાં મૃત્યુ પામેલા લોકો ઉત્તર દિશા તરફ તરફ દફનાવવામાં આવ્યા છે. શોક ત્રણથી પાંચ દિવસ સુધી ચાલુ રહે છે. રવિવાર અને મંગળવાર સિવાય તમામ આશ્રિત પુરુષ સબંધીઓ મૃત્યુના ત્રીજા, પાંચમા કે સાતમા દિવસે માથા અને મૂછો મંડાય છે. સમુહના પવિત્ર નિષ્ણાત ભુવા દ્વારા પરંપરાગત રીતે બીજા લોકો માટે નવમા દિવસે વિધિની કામગીરી સાથે મૃત્યુ સંસ્કારોનું સમાપન કરવામાં આવે છે.

જમીન નાઇકા સમુદાયનો મુખ્ય આર્થિક સાધન છે અને તે વ્યક્તિઓ દ્વારા નિયંત્રિત થાય છે. કૃષિ અને કૃષિ મજૂર એ આજીવિકાના પ્રાથમિક તેમજ પરંપરાગત માધ્યમો છે. નજીકના ઉદ્યોગોમાં મેન્યુઅલ કાર્ય અને બિન-કુશળ મજૂરી એ આવકનો ગૌણ સ્ત્રોત છે. આમ સમુદાય જમીન ઉતરાણ અને જમીન વિહોણા વ્યક્તિઓનું સંયોજન છે. નજીકના જંગલો 1 માં લાકડાનું કાપવું અને બોમ્બે શહેરની આસપાસ મીઠાની તૈયારીમાં મજૂર તરીકે કામ કરવું તે સમુદાયનો પરંપરાગત વ્યવસાય હતો, જેમાંથી ફક્ત થોડાક નાયકો દ્વારા લાકડા કાપવાનું પ્રાથમિક આવકના સ્ત્રોત તરીકે જાળવવામાં આવ્યું છે. તેઓ તેમની દિવસની જરૂરિયાત માટે નજીકના બજારો પર આધારિત છે. ગરીબીને કારણે બાળ મજૂરી સામાન્ય છે. 10 થી 12 વર્ષની વયના છોકરાઓ અને છોકરીઓ અનુક્રમે cattleોરને ચાવવા અને ખેતમજૂરો તરીકે સેવા આપે છે. વેતન રોકડમાં ચૂકવવામાં આવે છે. ખાસ કરીને નજીકના શહેરોમાં રહેતા લોકોમાં કૃષિના પ્રાથમિક વ્યવસાયથી સુથારી તરફ ફેરવવાનો ટ્રેન્ડ રહ્યો છે.

નાઇકા પાસે સ્થાનિક અથવા પ્રાદેશિક સ્તરે વ્યવસ્થિત અને સુવ્યવસ્થિત જાતિ સમિતિ નથી. 1969 થી પ્રાદેશિક જાતિ પરિષદ બનાવવાનો પ્રયાસ કરવામાં આવ્યો હતો અને 1980-82 માં દક્ષિણ ગુજરાત નાયકા માટે બિલીમોરા શહેરમાં તેના મુખ્ય મથકથી તેની શરૂઆત કરવામાં આવી હતી. છૂટાછેડા અને અન્ય વિવાદો જેવા મુદ્દાઓ નક્કી કરવા માટે નાઇકાના ઘણા ઓછા આવાસોમાં સરપ્રાફ્ટશિપ અસ્તિત્વમાં હતી જે પંચો અને પ્રમેખ (હેડમેન) દ્વારા બદલવામાં આવી હતી. દોષીઓને દંડની સજા કરવામાં આવે છે. એકત્રિત કરેલી રકમ પંચના સભ્યો માટે ટ forડી અથવા દારૂની વ્યવસ્થા કરવા માટે ખર્ચ કરવામાં આવી હતી. જો દંડ ભરવાનો ઇનકાર કરે તો દોષિતોનો સામાજિક બહિષ્કાર કરવામાં આવે છે. વિલેજ કાઉન્સિલ દ્વારા આંતર સમુદાય વિવાદો સમાધાન કરવામાં આવ્યા હતા. કાનૂની સમિતિઓની રજૂઆત પછી પંચની શક્તિ અને મહત્વને નજીવા સ્તરે ઘટાડવામાં આવ્યા છે.

હિન્દુ ધર્મ એ નાઇકા દ્વારા કથિત ધર્મ છે. જો કે, તેમની પોતાની માન્યતા સિસ્ટમ છે. તેઓ બ્રહ્મદેવને સર્વોચ્ચ ભગવાન તરીકે પૂજે છે અને સંકટ સમયે નારાયણદેવની ઉપાસના પણ કરે છે. તેઓ ભગવાન શ્રીકૃષ્ણ, રામ, શિવ, હનુમાન અને કાલીમાતા જેવા બધા હિન્દુ દેવોની ઉપાસના કરે છે. તેમાંના ઘણામાં કુળ (બાળક) દેવ છે. તેઓ લગ્ન સહિત જીવન ચક્રની વિધિઓ કરવા માટે બ્રાહ્મણ પૂજારીની નિમણૂક કરે છે પરંતુ પરંપરાગત રીતે મૃત્યુ સંસ્કારના પ્રદર્શન માટે ભુવા રાખે છે. તેઓ પરંપરા અનુસાર દિવાસો, હોળી, દિવાળી, દશેરાની ઉજવણી કરે છે. તેઓ લેન્ડવેડા ખાતે શિવરાત્રી મેળામાં (મેળામાં) ભાગ લે છે જ્યાં તેઓ ઘરના તમામ મૃતકોની વર્ષગાંઠ કરે છે. નોંધપાત્ર સંખ્યામાં નાયક વિરપુરના જલારામ અને કલ્યાણના હાજીમલાન બાબાની ફ્રેમવાળા ફોટોગ્રાફ્સ તેમના પૂજાસ્થળ પર રાખે છે. તેઓએ અન્ય સમાજના સભ્યો સાથે જલારામજીના મંદિરનું નિર્માણ કર્યુ. ગુરુવાર અને રવિવારના રોજ નાયક ઉપરોક્ત સંદર્ભિત મુસ્લિમ સંતની સ્થાનિક મંદિરે તેમની તકલીફમાંથી મુક્તિ મેળવવા માટે મુલાકાત કરે છે.

નાયક આસપાસના તમામ સમુદાયો સાથે સામાજિક-આર્થિક સંબંધો જાળવી રાખે છે. ઘણા નાયકા ખાસ કરીને શહેરી કેન્દ્રોમાં રહેતા લોકો કોઈપણ સમુદાયમાંથી રાંધેલ ખોરાક અથવા પાણી સ્વીકારે છે. જો કે, ગામોમાં રહેતા કેટલાક વડીલો પારસી, હરિજન અને મુસ્લિમો પાસેથી રાંધેલા ખોરાક અને પાણીને સ્વીકારતા નથી પરંતુ તેઓ આ સમુદાયોમાંથી કચ્છ ખોરાક લે છે કારણ કે આ સમુદાયોની સ્ત્રી સભ્યો માસિક સ્રાવના દિવસોમાં પ્રદૂષણનું નિરીક્ષણ કરતા નથી. તેવી જ રીતે હજી પણ કેટલાક બ્રાહ્મણ, અનાવિલ બ્રાહ્મણ અને કોળી પટેલ્સ કોઈ પણ સ્વરૂપમાં ખોરાક સ્વીકારતા નથી અથવા નાયકોમાંથી પાણી પણ લેતા નથી. આંતર સમુદાય અને આંતર-ધાર્મિક લગ્નના કેટલાક કિસ્સા બન્યા છે. તેમની પાસે ઘણા કેસોમાં સ્મશાન અને પીવાની અલગ સુવિધા છે. જો કે, તેઓ રસ્તાઓ, શાળાઓ અને અન્ય લોકો સાથે મંદિરોમાં પ્રવેશ વહેંચે છે. સ્થાનિક સ્તરે રાજકારણમાં તેમની ભાગીદારી નબળી છે, કારણ કે તેમની સ્થાનિક સંખ્યાબંધ સૈન્ય હોવા છતાં, સ્થાનિક વૈધાનિક પરિષદમાં તેમની સંખ્યા બહુ ઓછી છે. તેમાંના ઘણા ઓછા લોકો કામ કરે છે (વાર્ષિક ધોરણે કૃષિ મજૂર તરીકે, નિવાસસ્થાનના પ્રભાવશાળી કૃષિ સમુદાય કોળી પટેલ્સને દેવાની ચૂકવણી કરવા માટે.

નાઇકા સમુદાયમાં સાક્ષરતાનું સ્તર નીચું રહે છે. છેલ્લા દાયકાઓમાં છોકરાઓ અને છોકરીઓમાં સાક્ષરતાનો દર વધ્યો છે. 2001 ની વસ્તી ગણતરી હેઠળ નાયકાની 1,15,074 (35.6%) સાક્ષર વસ્તીમાંથી, 74,964 (45.6%) પુરુષ અને 40,110 (25.2%) સ્ત્રી હતા. ઉચ્ચ શિક્ષિત લોકો મર્યાદિત લોકો હોવા છતાં. ગરીબીની અનિવાર્યતાઓ અને કુટુંબની આવકને પૂરક બનાવવા માટે શિક્ષણને બંધ કરવું તે છે. તેઓ આધુનિક તબીબી સંભાળનો મધ્યમ ઉપયોગ કરે છે કારણ કે તેઓ હજી પણ અંધશ્રદ્ધામાં વિશ્વાસ કરે છે અને નાની-મોટી બિમારીઓ માટે તેમના ભુવા (પવિત્ર નિષ્ણાત) ની મુલાકાત લે છે. પ્રજનન વયની મોટા ભાગની સ્ત્રીઓ વંધ્યીકૃત થઈ જાય છે અને કૌટુંબિક કદને મર્યાદિત કરવા માટે દેશી પદ્ધતિઓનો ઉપયોગ કરે છે. તેમની પાસે પીવાના પાણીની સુવિધા છે અને શહેરી વસાહતોમાં રહેતા કેટલાક લોકોના ઘરે ઇલેક્ટ્રિક કનેક્શન્સ છે. રેલ્વે, પોસ્ટ અને ટેલિગ્રાફ સુવિધા ઉપલબ્ધ છે. કેટલાકમાં સિંચાઇની સુવિધા છે અને તેઓ રાસાયણિક ખાતરો અને જંતુનાશકોનો ઉપયોગ કરે છે. તમામ શાળાએ જતા બાળકો મધ્યાહ્ન ભોજન યોજનાનો આનંદ માણે છે. તેઓ જાહેર વિતરણ (વાજબી ભાવની દુકાનો) સિસ્ટમથી સંતુષ્ટ છે. વિવિધ એજન્સીઓ ઉપરાંત બે જાહેર ટ્રસ્ટો છે, જેનો મુખ્ય કાર્ય વિવિધ જાહેર એજન્સીઓ સાથે સંકલન કરવા અને જરૂરીયાતમંદ આદિવાસીઓને સામાન્ય રીતે બધાને અને ખાસ કરીને અતુલના કર્મચારીઓને મકાનો પૂરા પાડવાનું છે, જે લગભગ villages૦ ગામોમાં વસવાટ કરે છે. વલસાડ જિલ્લામાં ચીખલી, વલસાડ, ધરમપુર અને પારડી તાલુકો. પરંતુ માત્ર થોડા નાયકને જ ફાયદો થાય છે.